«Περιορισμοί στη διαφήμιση των δικηγόρων»

         Με το άρθρ. 6 του Ν. 4038/2012 προστέθηκε στο ν.δ. 3026/1954 (Κώδικας περί δικηγόρων) το άρθ. 38 Α, με το οποίο ρυθμίζονται οι προϋποθέσεις βάσει των οποίων θα επιτρέπεται η διαφήμιση των δικηγόρων. Αρχικό συμπέρασμα είναι ότι ο κώδικας δικηγόρων ρυθμίζεται κάθε μισό αιώνα και άρα θα έπρεπε να είναι λίγο πιο ριξικεύλευθες οι αλλαγές. Στην αναβροχιά, βέβαια, καλό ειναι και το χαλάζι. Οι δικηγόροι απαγορευόταν μέχρι σήμερα να διαφημιστούν με οποιοδήποτε τρόπο, σε έντυπα, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Επιτρεπόταν μόνο η συμμετοχή στο χρυσό οδηγό. Όμως, δικηγόροι αρθρογραφούσαν σε εφημερίδες, όπως και εγώ, και αυτό επιτρεπόταν, γιατί αυτό άνηκε στην “επιστημονική” δραστηριότητα του δικηγόρου. Αρκετοί δικηγόροι έδιναν συνεντεύξεις στην τηλεόραση, προβάλλοντας εμμέσως τη δουλειά τους.
Για μια ακόμη φορά η νομοθεσία ακολούθησε την πρακτική. Στον νέο κώδικα επετράπη η διαφήμιση δικηγόρων προσπαθώντας να βάλει πάλι όρια, περιορισμούς και κανόνες. Έτσι, επιτρέπεται η δημοσιοποίηση των τομέων της επαγγελματικής δραστηριότητας δικηγόρου ή δικηγορικής εταιρίας, τόσο εντός της Ελλάδας όσο και στο εξωτερικό, στο μέτρο και βαθμό που να συνάδει με το κύρος και την αξιοπρέπεια του δικηγορικού λειτουργήματος. Ποιος το καθορίζει αυτό άραγε; Επιτρέπεται η δημοσίευση σε έντυπα, στις εφημερίδες, με στοιχεία επικοινωνίας και αναφορά σε τίτλους σπουδών και σε τομέα δραστηριότητας. Η διαφήμηση δεν επιτρέπεται στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Γιατί; Σε πενήντα χρόνια που θα ξαναλλάξει ο κώδικας πιθανόν να επιτρέπεται αλλά τότε δεν θα υπάρχει ραδιόφωνο. Επίσης, απαγορεύται η διαφήμιση σε αφίσες. Σε ένα επάγγελμα που είναι πλεόν κατεξοχήν εμπορικό, που αποδίδουμε ΦΠΑ, που τρυπάμε μπλοκάκια και που συζητούσαν να μας βάλουν ταμειακές μηχανές, θέτουν περιορισμούς στην διαφήμιση των υπηρεσιών μας. Και μην σκεφτούμε πάλι, τα περί “άμισθου δημοσίου λειτουργού”. Μόνο υποχρεώσεις μπορεί να έχουμε και κανένα δικαίωμα.
Κάθε δικηγόρος ή δικηγορική εταιρία που διατηρεί ή δημιουργεί επαγγελματική ιστοσελίδα, οφείλει να το γνωστοποιεί στον Δικηγορικό Σύλλογο με την υποβολή της ετήσιας δήλωσης εγγραφής. Και πάλι κοιτάμε το δέντρο και όχι το δάσος: Δεν τίθενται κανενός είδους περιορισμοί για το περιεχόμενο της ιστοσελίδας. Υπάρχει ιστοσελίδα που αναφέρει: “Σε συναινετικό διαζύγιο έκπτωση 50%, εάν μας φέρετε ακόμα ένα”. Αυτό είναι αξιοπρεπές και σύμφωνα με τη δικηγορική ηθική; Μήπως και το παρόν άρθρο είναι έμμεση διαφήμιση; Πρόταση μου: Ελεύθερη διαφημιση σε μια ελεύθερη αγορά. Από τότε που επετράπη η διαφήμιση στις εφημερίδες δεν είδα καμία, γιατί να χάσουμε κύρος και αξιοπρέπεια μέσω της τηλεόρασης;

Ηλίας Σιδέρης